N.rezaei1362

من کویرم لب من تشنه ی باران علی ست

این لب تشنه ی پر شور، غزلخوان علی ست

این که گسترده تر از وسعت آفاق شده است

به یقین سفره ی گسترده ی دامان علی ست

منّت نان و نمک نیست سر سفره ی او

پس خوشا آن که در این دنیا مهمان علی ست

آتش اشکی اگر در غزلم شعله ور است

بی گمان قطره ای از درد فراوان علی ست

لحظه ای پرتو حسنش ز تجلی دم زد

که جهان، آینه در آینه حیران علی ست

کعبه یکبار دهان را به سخن وا کرده است

تا بدانیم کلید در این خانه علی ست

از دم صبح ازل نام علی را می خواند

دل که تا شام ابد دست به دامان علی ست



محمد حسین صفاریان

چه صبحی بود
چه صبحی بود آن صبح غم انگیز
نمازی ناتمام و ضرب شمشیر

تماس تیغ با فرق عدالت
بدست نا نجیبی اهل تزویر

چه زیبا بود درخون سجده کردن
کشیدن،دیو دنیا را به زنجیر

علی بود وخدا و رستگاری
علی بود ورضا بودن به تقدیر

چو اشقی الاشقیا فرقش دوتاکرد
حدیث مصطفی را گشت تفسیر

نبودش نای رفتن سوی خانه
زپا افتاده بودی آن خدا شیر

بسوی خانه بردندش اصحاب
چو زینب دیدش او را شد زجان سیر

شرر افتاد در کل وجودش
کشید از عمق جانش آه شبگیر

علی در بستربیماری افتاد
فضای خانه اش شد سخت دلگیر

اسماعیل تقوایی

??برادران مربی??
b_morabi@

میدونید سخت‌تر از روزه‌داری چیه؟
لایک کردن پست‌های آشپزی در زمان روزه داری☺☺☺
سخت‌تر از اون غذا پختن در زمان روزه‌داری هست.
حالا شما بگید سخت‌تر از روزه‌داری چیه؟
#طنز
#سرگرمی

ﻣﺮﺩﯼ ﺩﺭ ﺳﻦ ٧٠ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺪﺕ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﻧﺒﻮﺩ .
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﺩارو ، ﺩﮐﺘﺮ ﺑﻪ
ﺍﻭ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﻋﻤﻞ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﺩﺍﺩ و ﻣﺮﺩ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﮐﺮﺩ …
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ بیمارستان ، برگ تسویه حساب ﺭﺍ به پیرمرد ﺩﺍﺩن تا هزینه ی جراحی را بپردازد .
پیرﻣﺮﺩ همینکه برگه را گرفت ؛ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔتن ﻣﺎ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﺨﻔﯿﻒ ﺑﺪﻫﯿﻢ ﻭﻟﯽ ﻣﺮﺩ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ .
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﻔتن ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺭﺍ ﻗﺴﻄﯽ بگیریم
ﻭﻟﯽ ﻣﺮﺩ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺵ ﺷﺪﯾﺪﺗﺮ ﺷﺪ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪنﮔﻔﺖ ﭘﺪﺭﺟﺎﻥ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ تو را ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ
نمیتوانی هزینه را ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﯼ
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ : ﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﺑﻠﮑﻪ
ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ٧٠ ﺳﺎﻝ به من ﻧﻌﻤﺖ ﺑﯿﻨﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﻋﻄﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﯿﭻ برگه تسویه حسابی ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩ .
ﭼﻘﺪﺭ ﮐﺮﯾﻢ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻧﻌﻤﺎﺕ ﺭﺍ به ﻣﺎ ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ داده ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﺪ جز اینکه با او باشیم …
ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﺎ ﻗﺪﺭ ﺁﻥ ﻧﻌﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯿﻢ ﻭ ﺷﮑﺮﺵ ﺭﺍ به جا
نمی آوریم ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﺭﺍ از دست بدهیم …

فردی محاکمه شـد. برای او سـه مجازات مـعین شد و از او خواسته بودند یکی از آنهارا انتخاب کند. مجازات اول پرداخت پـول به عنوان جریمه بود، مجازات دوم تحمل تازیانه وکتک بود و مجازات سوم خـوردن یک #کیسه_پیاز بـود بدون آنکه همـراه پیازها ، آب یا چیـز دیگری بخورد

متهم حق انتخاب داشت وچون خسیس بودکمی فکر کرد که خوردن پیاز از کتک و پرداخت پول بهتره، لذا خوردن پیاز را انتخاب کرد وشروع کرد به خـوردن پیاز

دو سـه تا پیاز کـه خـورد دیگـه نتوانست پس انصـراف داد. اورا مخیر به پرداخت پول یا کـتک نمـودند . او که #تازیانه را قابل تحمل‌تر نسبت به پرداخت پول می ‌دانست، تازیانه راانتخاب کرد. هنوز چند تازیانه نخورده بود که انصراف داد و در نهایت مـرد خسیس مجبـور شـد مقداری پول پرداخت کند و رضایت بگیرد

از آن روز به بعد ، درباره فردی که زیادی طمع می‌کند، یا به خیال به دست آوردن سودهای دیگـر ، زیان های ظاهراً کـوچک را میپذیرد اما عملاً به خواسته‌ اش نمی ‌رسد ، می‌ گویند هم #پیاز را خورد ، هم فلک شد و هم پول داد. یاد چه می‌افتید